Atoan

Cuando a prodesora te obliga a "pensar en euskera, serntir el euskera, soñar con el euskera, ser el euskera" puedes tener miedo

Más cuando te dice "No penseis en el euskera como si fuese el castellano! si lo haceis, ireis directos al infierno!!!"

si... tengo miedo de volver a clase

Euskaratzeko ez nioan euskara ikastaro linealari jarraiki, bai zera, hasieratik hainbat iturri ezberdinetatik edan nian hizkuntza mailari kasu txikia eginaz.

Ez naiz betaurrekoez, lepokoez eta hizketa moduez ari. Hau ez da haien aurkako apologia. Baina horiek dira ikasten ari direna eta irakaslea desberdintzen dutenak. Euskara ikasleak era batekoak eta euskara etxean jaso dugunak bestelakoak bihurtzen gaituztenak. Eta ikuspegia eta mezua ez dira zuzenak. Ez telebistarako, ez kalerako. Euskal hiztunak euskara bezain anitzak baikara. Euskararen mundura hurbiltzen ari diren horiek bezainbeste. Telebistan, ikasgelan eta kalean, hizkuntza baitugu ikasgai; ez bakoitzaren itxura

(Zer esango zenieke euskara ikasi nahi dutenei?)
Ikastera animatzeko, eta oso garrantzitsua dela mintzapraktikako talde bat lortzea

Gaur sorte daukagu telebistako saio bat jarriko dut-eta, baina beti bezala ez da ezer entzuten edo oso gaizki entzuten da. Berdin dio, “total, ez dut ezer ulertuko nahiz eta audioa ona izan” pentsatzen du. Saioa bukatutakoan, “zer moduz ulertu duzue” galdetzen du irakasleak eta “beno…” erantzunak jasotzen ditu. Saioari buruzko galderak egin ondoren berriro jartzen du ea zerbait gehiago harrapatzen duten… ezer ez. “Nahiz eta mila aldiz jarri, gauza bera ulertuko dugu” pentsatzen dute irakasleek; “nahiz eta mila aldiz jarri, gauza bera ulertuko dute” pentsatzen du irakasleak.